Doberman

19. yüzyılın sonlarında, Apolda kasabasında vergi tahsildarı olarak çalışan Louis Dobermann adında bir adam yaşardı. Tehlikeli bir işi vardı çünkü haydutlar saldırabilirdi. Aynı zamanda köpek avcısı olan Dobermann, kendini korumak için yanında bir köpek bulundururdu. Bu durum, sonradan ünlü Doberman cinsi köpeklerin doğmasına sebep oldu.

Dobermann, sadık bir dost ve koruyucu olarak yetiştirilmeye başlandı. Üreme deneyleri sonucunda, erken dönem Doberman Pinscher ortaya çıktı. Dobermann'ın bu türü yaratmak için hangi köpekleri kullandığına dair kesin bir kayıt bulunmamakla birlikte, Rottweiler, Alman Pinscher ve Siyah ve Kahverengi Terrier'in karışımının bir rol oynadığı düşünülmektedir. Dobie ilk defa 1876'da sergilendi ve büyük bir ilgi gördü. Dobermann 1894'te vefat ettiğinde, Dobie'yi oluşturmak için kullanılan ırklar hakkındaki gerçek bilgi de onunla birlikte mezara gömüldü. Ancak, türün gelişimine yaptığı katkılardan dolayı, ona saygı duyularak adı yaşatıldı. 19. yüzyılın sonlarında, Alman yetiştiriciler Dobermann'ın mirasını taşıyarak, sadece görünümden ziyade işlevsellik üzerine odaklandılar.

Doberman ırkını "süper köpek" haline getirmek için çaba sarf edildi. Başlangıçta en cesur, en zeki, en hızlı ve en dayanıklı köpekler yetiştirildi. Bu hedefe oldukça yaklaşıldı. Ancak cins, inatçı ve agresif olarak tanındı. Otto Goeller, Doberman'ı daha işlevsel hale getirme konusunda ün kazandı ve 1900 yılında Alman Kulübesi Kulübü, Dobermann Pinscher'ı bir cins olarak resmen kabul etti. 1908 civarında, Doberman Amerika Birleşik Devletleri'ne getirildi. Rivayete göre, Amerika'ya getirilen ilk Doberman'lardan biri, uyumlu bir şekilde sergilendi ve üç gösteride üst üste "En İyi Gösteri" ödülünü kazandıktan sonra herhangi bir hakem köpeğin ağzını açıp dişlerini kontrol etmeye cesaret edemedi.

Dobermann Pinscher Club of America, 1921 yılında kurulmuştur. Bir yıl sonra, Almanya'daki cins standardını benimsemiştir. İlerleyen 15 yıl, Dobermann'ın evrimi için kritik öneme sahipti. Birinci Dünya Savaşı sırasında, Avrupa'daki Dobermann sayısı önemli ölçüde azaldı; çünkü açlıktan ölen insanlar büyük köpekleri besleyemez hale geldi.

Hayatta kalan Dobiler, eskiden ordu, polis ve seçkin kesime aitti. Üremeleri özenle kontrol edilir, sadece en üstün özelliklere sahip olanlar seçilirdi. 1921'den sonra, çoğu en iyi Alman baba ve soyu Amerika'ya getirildi. Ancak 2. Dünya Savaşı geldiğinde, Doberman Pinscher Almanya'da tehdit altındaydı. Birçok kişi, Amerika'ya bu kadar çok köpeğin getirilmemiş olması durumunda türünün yok olacağını düşündü. 1900'lerin ortalarında, Almanlar Pinscher kelimesini isimlerinden çıkardı, İngilizler ise birkaç yıl sonra aynısını yaptı. Yetiştiriciler, Doberman'ın keskin karakterini korurken daha iyi sonuçlar elde etmek için yoğun çaba harcadılar. Doberman, ailesini ve evidi koruma içgüdüsüyle bilinirken aynı zamanda sevecen ve sadık bir dosttur.